زبانحال حضرت زینب سلاماللهعلیها با سر مطهر امام علیهالسلام
آفــتــابــا هـــلال مـــاه شــدی کـاروان را چــراغ راه شـدی بـر سـرم سـایـۀ سـرت افـتـاد مـا تَـوَهَّـمـت یـا شَـقـیـقَ فـؤاد بـر سـر نی سـر تو آیت نـور نِی شجر، من کلیم محمل طور چـشمهای تو مـحـمـلم را بُـرد صوت قـرآن تـو دلـم را بُـرد مـصحـف سـرخ هـیـفــده آیـه سر نی کـرده بـر سـرم سـایه من شـدم سـایـهبـان پـیکـر تو حال شد سایـهبان من سـر تـو کاش یک دم به خاطر دل من خـم شود نـیـزه در مقـابل من تا بگیرم ز نوک نی به بـرت بزنم بـوسـهها به زخم سـرت نیزه از خون حنجرت خجل است نیزهدارت چقدر سنگدل است نی که خـم میشود مقـابل من او شـود دورتر ز محـمـل من کاش سنگی که خورده بر سر تو خصم میزد به فرق خواهر تو کـس نـدیـده کـنـار یـکـدیـگـر آفـتـاب و غـبـار و خـاکـسـتر یـاد روزی که مـادرت زهـرا همچو جان در بغل گرفت مرا شانه زد حلـقـه حلـقـه مویم را غـرق گـلـبـوسه کرد رویم را گفت: زینب تو نور عین منی که شـبـیه من و حـسـین مـنی گـردش آفـتـاب و مـه تـا بـود این شباهت هـمیشه در ما بود حال ای جان و دل ز من بُرده این شباهت چرا به هم خورده؟ موی زینب سفید و موی تو سرخ روی زینب کبود و روی تو سرخ صورت من ز آفـتـاب، کـبود صورت تو ز سنگ، خون آلود در دو چشمم نگاه خستۀ توست عکس پیـشانی شکستۀ توست یا بیا خـون ز صورتت شویم یا تو خون پاک کن ز گیسویم کاش میشد که جامه چاک کنم خون ز پـیـشانی تو پاک کـنم کاش پـیـش از بریـدن سر تو میبـریـدنـد سر ز خواهـر تو تـیـر تا از کمان شتـافـتـه بود کاش قـلـب مرا شـکـافـته بود نیزه بر صورت تو چنگ زده کی به پیشانی تو سـنگ زده؟ از سر تو شکـستـهتـر، کـمرم از گـلوی تو پـارهتـر، جگـرم آسـمـان بر سـرم خـراب شده گرد ره بر رخـم حـجاب شده یوسـف فـاطـمـه! عـزیـز دلـم از تـو و دخـتـران تو خـجـلـم |